پریشان گویی های یک انسان

شاید آرام ام کند نوشتن،برای خواننده ای که نیستی

پریشان گویی های یک انسان

شاید آرام ام کند نوشتن،برای خواننده ای که نیستی

ندانستن آغاز آموختن است...

ندانستن آغاز آموختن است...

         دقیقن همان زمانی کتابی را برمیداریم که باور کرده ایم نمیدانیم اش، یقین کرده ایم خلاء ای درونمان هست که آزارمان میدهد،

        و این ندانستن با اینکه فعلی منفی ست ولی بار منفی ندارد! مادامی که خودمان کاشف اش باشیم. نشان به آن نشان که  بسیار هستند نمیدانند که نمیدانند و باد غرور در گلو  می اندازند و... بگذریم...

        ندانستن و فهم این موضوع نه تنها بد نیست بلکه احتمالا اشتیاق به آموختن را به وجود خواهد آورد و حتی اگر برایمان مهم نباشد که نمیدانیم  کمترین  تاثیری که دارد از خودپسندی بی علت بازداری خواهد نمود.

        به طور کلی اعتراف ضعفمان ما را به سمت  برطرف کردن آن پیش میبرد و این موفقیت آفرین خواهد بود.

ندانستن آغاز آموختن است...


امیر.م


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.